Τα πρώτα γνωστά μουσικά όργανα ήταν φλογέρες οστών που βρέθηκαν πριν από 35.000 χρόνια, αν και ο άνθρωπος μπορεί να τραγούδησε πολύ πριν από αυτό. Με την πάροδο του χρόνου, έχει αναπτυχθεί μια κατανόηση για το πώς δημιουργούνται και οργανώνονται οι μουσικοί ήχοι. Ενώ δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τα πάντα για μουσικές κλίμακες, ρυθμούς, μελωδίες και αρμονίες για να κάνετε μουσική, η κατανόηση ορισμένων από τις έννοιες θα σας βοηθήσει να εκτιμήσετε και να κάνετε καλύτερη μουσική.
Βήματα
Μέρος 1 από 4: oundsχοι, σημειώσεις και κλίμακες
Βήμα 1. Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ "βήματος" και "σημείωσης"
” Αυτοί οι όροι περιγράφουν ιδιότητες μουσικών ήχων. Αν και οι όροι σχετίζονται, χρησιμοποιούνται κάπως διαφορετικά.
- Το "Pitch" αναφέρεται στην αίσθηση χαμηλότητας ή υψηλότητας που σχετίζεται με τη συχνότητα ενός δεδομένου ήχου. Όσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα, τόσο υψηλότερο είναι το βήμα. Η διαφορά συχνότητας μεταξύ οποιωνδήποτε δύο θέσεων ονομάζεται "διάστημα".
- Η "Σημείωση" αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο εύρος γηπέδων. Η τυπική συχνότητα για το A πάνω από τη μέση C είναι 440 hertz, αλλά ορισμένες ορχήστρες χρησιμοποιούν ένα ελαφρώς διαφορετικό πρότυπο, όπως 443 hertz, για να παράγουν έναν πιο φωτεινό ήχο.
- Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καθορίσουν αν μια νότα ακούγεται σωστά όταν παίζεται σε άλλη νότα ή σε μέρος μιας σειράς νότες σε ένα μουσικό κομμάτι που αναγνωρίζουν. Αυτό ονομάζεται "σχετικό ύψος". Μερικοί άνθρωποι διαθέτουν "απόλυτο ύψος" ή "τέλειο βήμα", που είναι η ικανότητα να προσδιορίζουν ένα δεδομένο ύψος χωρίς να ακούν ένα βήμα αναφοράς.
Βήμα 2. Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ "timbre" και "tone"
” Αυτοί οι ήχοι χρησιμοποιούνται γενικά σε σχέση με τα μουσικά όργανα.
- Το "Timbre" αναφέρεται στο συνδυασμό των βασικών τόνων (θεμελιώδους) και δευτερευόντων (ήχων) που ακούγονται κάθε φορά που ένα μουσικό όργανο παίζει μια νότα. Όταν μαζεύετε τη χαμηλή χορδή Ε σε μια ακουστική κιθάρα, ακούτε στην πραγματικότητα όχι μόνο τη χαμηλή νότα Ε, αλλά και πρόσθετα βήματα σε συχνότητες πολλαπλάσια της χαμηλής συχνότητας Ε. Ο συνδυασμός αυτών των ήχων, που ονομάζονται επίσης συλλογικά «αρμονικές», είναι αυτό που κάνει ένα όργανο να ακούγεται διαφορετικό από ένα άλλο είδος οργάνου.
- Ο "τόνος" είναι ένας κάπως πιο νεφελώδης όρος. Αναφέρεται στην επίδραση που έχει ο συνδυασμός θεμελιωδών και δευτερογενών αρμονικών στο αυτί του ακροατή. Η προσθήκη περισσότερων αρμονικών υψηλής έντασης στο χρονόμετρο μιας νότας παράγει έναν πιο φωτεινό ή πιο έντονο τόνο, ενώ η απόσβεσή τους παράγει έναν πιο ήπιο τόνο.
- Το "Tone" αναφέρεται επίσης σε ένα διάστημα μεταξύ δύο γηπέδων, που ονομάζεται επίσης ολόκληρο βήμα. Το ήμισυ αυτού του διαστήματος ονομάζεται «ημίτονο» ή μισό βήμα.
Βήμα 3. Εκχωρήστε ονόματα σε σημειώσεις
Οι μουσικές νότες μπορούν να ονομαστούν με διάφορους τρόπους. Δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται συνήθως στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου.
- Ονόματα γραμμάτων: Στις σημειώσεις ορισμένων συχνοτήτων εκχωρούνται ονόματα γραμμάτων. Στις αγγλόφωνες και ολλανδόφωνες χώρες, τα γράμματα τρέχουν από το Α στο Γ. Στις γερμανόφωνες χώρες, ωστόσο, το "Β" χρησιμοποιείται για τη νότα επίπεδης Β (το μαύρο πλήκτρο πιάνου μεταξύ των πλήκτρων Α και Β) και ένα Το "H" χρησιμοποιείται για την αναπαράσταση της φυσικής νότας Β (το λευκό πλήκτρο Β στο πιάνο).
- Solfeggio (ονομάζεται επίσης "solfege" ή "solfeo"): Αυτό το σύστημα, γνωστό στους οπαδούς του "The Sound of Music", αποδίδει μονοσύλλαβες ονομασίες σε σημειώσεις σύμφωνα με τις διαδοχικές θέσεις τους σε μια κλίμακα. Το αρχικό σύστημα που αναπτύχθηκε από τον μοναχό του 11ου αιώνα Guido d’Arezzo χρησιμοποίησε τα «ut, re, mi, fa, sol, la, si», που λαμβάνονται από τις πρώτες λέξεις των γραμμών σε ένα άσμα στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Με την πάροδο του χρόνου, το "ut" αντικαταστάθηκε με "do", ενώ μερικά συντομεύουν το "sol" σε "so" και τραγουδούν "ti" αντί για "si". (Ορισμένα μέρη του κόσμου χρησιμοποιούν τα ονόματα σολφέζ με τον τρόπο που ο δυτικός κόσμος χρησιμοποιεί ονόματα γραμμάτων.)
Βήμα 4. Οργανώστε μια σειρά σημειώσεων σε μια κλίμακα
Μια κλίμακα είναι μια σειρά διαδοχικών διαστημάτων μεταξύ των γηπέδων έτσι ώστε το υψηλότερο βήμα να είναι διπλάσιο από τη συχνότητα του χαμηλότερου βήματος. Αυτό το εύρος ονομάζεται οκτάβα. Αυτές είναι μερικές από τις κοινές κλίμακες:
- Μια πλήρης χρωματική κλίμακα χρησιμοποιεί 12 διαστήματα μισού βήματος. Παίζοντας μια οκτάβα στο πιάνο από τη μέση C έως την C πάνω από τη μέση C, ακούγοντας όλα τα λευκά και μαύρα πλήκτρα ενδιάμεσα, παράγει μια χρωματική κλίμακα. Άλλες κλίμακες είναι πιο περιορισμένες μορφές αυτής της κλίμακας.
- Μια μεγάλη κλίμακα χρησιμοποιεί επτά διαστήματα: Το πρώτο και το δεύτερο είναι ολόκληρα βήματα. το τρίτο είναι μισό βήμα. Το τέταρτο, πέμπτο και έκτο είναι ολόκληρα βήματα. και το έβδομο είναι μισό βήμα. Το να παίζετε μια οκτάβα στο πιάνο από τη μέση C έως την C πάνω, ακούγοντας μόνο τα λευκά πλήκτρα, είναι ένα παράδειγμα μεγάλης κλίμακας.
- Μια δευτερεύουσα κλίμακα χρησιμοποιεί επίσης επτά διαστήματα. Η πιο κοινή μορφή είναι η φυσική δευτερεύουσα κλίμακα. Το πρώτο του διάστημα είναι ένα ολόκληρο βήμα, αλλά το δεύτερο είναι ένα μισό βήμα, το τρίτο και το τέταρτο είναι ολόκληρα βήματα, το πέμπτο είναι ένα μισό βήμα και το έκτο και το έβδομο είναι ολόκληρα βήματα. Το να παίζετε μια οκτάβα στο πιάνο από Α κάτω από τη μέση Γ έως Α πάνω από τη μέση Γ, ακούγοντας μόνο τα λευκά πλήκτρα, είναι ένα παράδειγμα μιας φυσικής δευτερεύουσας κλίμακας.
- Μια πεντατονική κλίμακα χρησιμοποιεί πέντε διαστήματα. Το πρώτο διάστημα είναι ένα ολόκληρο βήμα, το επόμενο είναι τρία μισά βήματα, το τρίτο και το τέταρτο είναι ένα ολόκληρο βήμα και το πέμπτο είναι τρία μισά βήματα. (Στο κλειδί του C, αυτό σημαίνει ότι οι νότες που χρησιμοποιούνται είναι C, D, F, G, A και C.) Το Οι πεντατονικές ζυγαριές χρησιμοποιούνται στην αφρικανική, ανατολική Ασία και ιθαγενή αμερικανική μουσική, καθώς και στη λαϊκή μουσική.
- Οι κύριες κλίμακες είναι πιο ανεβαστικές και χαρούμενες, ενώ οι μικρές κλίμακες έχουν πιο σκούρο, πιο σοβαρό τόνο.
- Η χαμηλότερη νότα στην κλίμακα ονομάζεται "κλειδί". Συνήθως, τα τραγούδια γράφονται έτσι ώστε η τελευταία νότα του τραγουδιού να είναι η βασική νότα. ένα τραγούδι γραμμένο στο κλειδί του C σχεδόν πάντα τελειώνει στη νότα C. Ένα όνομα κλειδιού συνήθως περιλαμβάνει επίσης αν το τραγούδι παίζεται σε μεγάλη ή δευτερεύουσα κλίμακα. όταν η κλίμακα δεν ονομάζεται, νοείται ότι είναι η κύρια κλίμακα.
Βήμα 5. Χρησιμοποιήστε αιχμηρά και επίπεδα για να σηκώσετε και να χαμηλώσετε τα γήπεδα
Τα αιχμηρά και τα επίπεδα ανεβάζουν και χαμηλώνουν τις νότες των σημειώσεων κατά μισό βήμα. Είναι απαραίτητα όταν παίζετε σε πλήκτρα εκτός από C-major ή A-minor για να διατηρήσετε σωστά τα μοτίβα των διαστημάτων για μεγάλες και δευτερεύουσες κλίμακες. Τα αιχμηρά και τα επίπεδα υποδεικνύονται σε γραμμές γραπτής μουσικής με σύμβολα που ονομάζονται τυχαία.
- Ένα αιχμηρό σύμβολο, που μοιάζει με το hashtag (#), τοποθετημένο μπροστά από μια νότα, ανεβάζει το βήμα του κατά μισό βήμα. Στα πλήκτρα του G-major και του E-minor, το F ανεβαίνει κατά μισό βήμα για να γίνει F-sharp.
- Ένα επίπεδο σύμβολο, το οποίο μοιάζει με μια μυτερή πεζά "b", τοποθετημένο μπροστά από μια νότα χαμηλώνει το βήμα του κατά μισό βήμα. Στα πλήκτρα του F-major και του D-minor, το B χαμηλώνει κατά μισό βήμα για να γίνει B-flat.
- Για λόγους ευκολίας, οι σημειώσεις που πρέπει πάντα να είναι αιχμηρές ή ισοπεδωμένες σε ένα συγκεκριμένο κλειδί αναγράφονται στην αρχή κάθε γραμμής στο μουσικό προσωπικό στην υπογραφή κλειδιού. Τα τυχαία πρέπει στη συνέχεια να χρησιμοποιούνται μόνο για νότες εκτός του μεγάλου ή δευτερεύοντος κλειδιού στο οποίο είναι γραμμένο το τραγούδι. Όταν τα τυχαία χρησιμοποιούνται με αυτόν τον τρόπο, ισχύουν μόνο για εμφανίσεις αυτής της νότας πριν από την κάθετη γραμμή που χωρίζει τα μέτρα.
- Ένα φυσικό σύμβολο, που μοιάζει με ένα κάθετο παραλληλόγραμμο με μια κατακόρυφη γραμμή να εκτείνεται πάνω και κάτω από δύο κορυφές του, χρησιμοποιείται μπροστά από οποιαδήποτε νότα που αλλιώς θα ήταν αιχμηρή ή ισοπεδωμένη για να δείξει ότι δεν πρέπει να είναι σε εκείνο το σημείο στο τραγούδι. Τα φυσικά δεν εμφανίζονται ποτέ σε βασικές υπογραφές, αλλά ένα φυσικό μπορεί να ακυρώσει το εφέ ενός αιχμηρού ή επίπεδου που χρησιμοποιείται σε ένα μέτρο.
Μέρος 2 από 4: Beats and Rhythm
Βήμα 1. Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ "beat", "ρυθμού" και "tempo
” Αυτοί οι όροι είναι επίσης στενά συνδεδεμένοι.
- Το "Beat" αναφέρεται σε έναν μεμονωμένο παλμό μουσικής. Το beat μπορεί να είναι είτε μια ηχητική νότα είτε μια περίοδος σιωπής που ονομάζεται ξεκούραση. Ένα χτύπημα μπορεί επίσης να χωριστεί σε πολλαπλές νότες ή πολλαπλά χτυπήματα μπορούν να εκχωρηθούν σε μία μόνο νότα ή ανάπαυση.
- Ο "Ρυθμός" αναφέρεται σε μια σειρά παλμών ή παλμών. Ο ρυθμός καθορίζεται από το πώς είναι τοποθετημένες οι νότες και τα υπόλοιπα μέσα σε ένα τραγούδι.
- Το "Tempo" αναφέρεται στο πόσο γρήγορα ή αργά παίζεται ένα τραγούδι. Όσο πιο γρήγορο είναι το τέμπο, τόσο περισσότεροι παλμοί παίζονται το λεπτό. Το "The Blue Danube Waltz" έχει αργό τέμπο, ενώ το "The Stars and Stripes Forever" έχει πιο γρήγορο ρυθμό.
Βήμα 2. Ομαδοποίηση των μέτρων
Τα μέτρα είναι ομάδες χτυπημάτων. Κάθε μέτρο έχει τον ίδιο αριθμό παλμών. Ο αριθμός των παλμών που έχει κάθε μέτρο υποδεικνύεται στη γραπτή μουσική με χρονική υπογραφή, η οποία μοιάζει με κλάσμα χωρίς γραμμή που χωρίζει τον αριθμητή και τον παρονομαστή.
- Ο κορυφαίος αριθμός υποδεικνύει τον αριθμό των παλμών ανά μέτρο. Αυτός ο αριθμός είναι συνήθως 2, 3 ή 4, αλλά μπορεί να είναι τόσο υψηλός όσο και 6.
- Ο κάτω αριθμός δείχνει τι είδους νότα παίρνει ένα πλήρες ρυθμό. Όταν ο κάτω αριθμός είναι 4, μια νότα τέταρτου (μοιάζει με γεμάτο οβάλ με μια γραμμή προσαρτημένη σε αυτήν) παίρνει ένα πλήρες ρυθμό. Όταν ο κάτω αριθμός είναι 2, μια μισή νότα (μοιάζει με ανοιχτό οβάλ με μια γραμμή προσαρτημένη σε αυτήν) παίρνει ένα πλήρες ρυθμό. Όταν ο κάτω αριθμός είναι ένα 8, μια όγδοη νότα (μοιάζει με μια τέταρτη νότα με μια σημαία προσαρτημένη σε αυτήν) παίρνει ένα πλήρες ρυθμό.
Βήμα 3. Αναζητήστε τον τονισμένο ρυθμό
Οι ρυθμοί καθορίζονται σύμφωνα με το ποιοι ρυθμοί στο μέτρο τονίζονται (τονίζονται) και ποιοι δεν είναι (δεν τονίζονται).
- Στα περισσότερα κομμάτια μουσικής, ο πρώτος ρυθμός ή το downbeat, τονίζεται. Οι υπόλοιποι παλμοί, ή οι αισιόδοξοι, δεν τονίζονται, αν και σε ένα μέτρο τεσσάρων παλμών, ο τρίτος ρυθμός μπορεί να τονιστεί, αλλά σε μικρότερο βαθμό από τον κάτω. Τα στρεσαρισμένα χτυπήματα ονομάζονται επίσης μερικές φορές δυνατά χτυπήματα, ενώ τα μη στρεσαρισμένα κτυπήματα μερικές φορές ονομάζονται αδύναμα.
- Ορισμένα κομμάτια μουσικού άγχους χτυπάνε εκτός από το downbeat. Αυτός ο τύπος καταπόνησης είναι γνωστός ως συγχρονισμός, και τα χτυπήματα που τονίζονται έτσι ονομάζονται παλμοί πίσω.
Μέρος 3 από 4: Μελωδία, Αρμονία και Χορδές
Βήμα 1. Ορίστε το τραγούδι με τη μελωδία του
Το "Melody" είναι μια διαδοχή σημειώσεων που το άτομο που ακούει αναγνωρίζει ότι είναι ένα συνεκτικό τραγούδι, με βάση τις νότες των νότες και τον ρυθμό με τον οποίο παίζονται.
- Οι μελωδίες αποτελούνται από φράσεις, οι οποίες είναι ομάδες μέτρων. Αυτές οι φράσεις μπορεί να επαναλαμβάνονται σε όλη τη μελωδία, όπως στο χριστουγεννιάτικο τραγούδι "Deck the Halls", όπου η πρώτη και η δεύτερη γραμμή χρησιμοποιούν την ίδια ακολουθία μέτρων.
- Μια κοινή μελωδική δομή τραγουδιού είναι να υπάρχει μια μελωδία για έναν στίχο και μια σχετική μελωδία να χρησιμεύει ως χορωδία ή ρεφρέν.
Βήμα 2. Συνοδεύστε τη μελωδία με αρμονία
Το «Harmony» είναι το παίξιμο νότες έξω από αυτές της μελωδίας για να ενισχύσει ή να κάνει αντίθεση με τον ήχο της. Όπως σημειώθηκε νωρίτερα, πολλά έγχορδα όργανα παράγουν πολλαπλούς τόνους όταν μαζεύονται. οι αποχρώσεις που ακούγονται με τον θεμελιώδη τόνο είναι μια μορφή αρμονίας. Η αρμονία μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση μουσικών φράσεων ή συγχορδιών.
- Οι αρμονίες που ενισχύουν τον ήχο της μελωδίας ονομάζονται «σύμφωνα». Οι αποχρώσεις που ακούγονται με τον θεμελιώδη τόνο όταν σκίζεται η χορδή μιας κιθάρας είναι μια μορφή συμφωνικής αρμονίας.
- Οι αρμονίες που έρχονται σε αντίθεση με τη μελωδία ονομάζονται «παραφωνίες». Οι απογοητευτικές αρμονίες μπορούν να δημιουργηθούν παίζοντας πολλές αντίθετες μελωδίες ταυτόχρονα, όπως όταν τραγουδάτε "Row Row Row Your Boat" ως γύρος, όπου κάθε ομάδα ξεκινά να τραγουδά σε διαφορετική ώρα.
- Πολλά τραγούδια χρησιμοποιούν την ασυμφωνία ως τρόπο έκφρασης ακατάστατων συναισθημάτων και σταδιακά δουλεύουν προς συμφωνικές αρμονίες. Στο παράδειγμα του γύρου "Row Row Row Your Boat" παραπάνω, καθώς κάθε ομάδα τελειώνει το τραγούδι της για τελευταία φορά, το τραγούδι γίνεται πιο ήρεμο μέχρι το τελευταίο γκρουπ να τραγουδήσει "Η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο".
Βήμα 3. Στοιβάξτε σημειώσεις για να σχηματίσετε συγχορδίες
Μια χορδή σχηματίζεται όταν ακούγονται τρεις ή περισσότερες νότες, συνήθως ταυτόχρονα, αλλά όχι πάντα.
- Οι πιο συνηθισμένες χορδές είναι οι τριάδες (τρεις νότες) όπου κάθε διαδοχική νότα είναι δύο νότες από την προηγούμενη νότα. Σε μια χορδή C μείζονα, οι νότες είναι C (η ρίζα χορδών), E (η κύρια τρίτη) και G (η πέμπτη). Σε μια χορδή C minor, το E αντικαθίσταται με ένα E-flat (το μικρό τρίτο).
- Μια άλλη συνηθισμένη χορδή είναι η έβδομη χορδή, στην οποία προστίθεται μια τέταρτη νότα στην τριάδα, η έβδομη νότα από τη ρίζα. Μια κύρια έβδομη χορδή προσθέτει μια νότα Β στην τριάδα C-E-G για να κάνει την ακολουθία C-E-G-B. Οι έβδομες συγχορδίες είναι πιο αντιφατικές από τις τριάδες.
- Είναι δυνατή η χρήση διαφορετικής χορδής για κάθε μεμονωμένη νότα σε ένα τραγούδι. έτσι δημιουργείται η κουαρτέτα κουρείων κουρείων. Συνηθέστερα, όμως, τα συγχορδίες συνδυάζονται με νότες που βρίσκονται στη χορδή, όπως το να παίζουν μια χορδή C μείζονα για να συνοδεύσουν τη νότα Ε σε μια μελωδία.
- Πολλά τραγούδια παίζονται με μόλις τρεις συγχορδίες, αυτά των οποίων οι νότες ρίζας είναι η πρώτη, η τέταρτη και η πέμπτη νότα σε μια κλίμακα. Αυτές οι χορδές αντιπροσωπεύονται με τους ρωμαϊκούς αριθμούς I, IV και V. Στο κλειδί του C μείζονα, αυτές οι συγχορδίες θα είναι C μείζονα, F μείζονα και G μείζονα. Συχνά, μια έβδομη συγχορδία αντικαθίσταται από μια χορδή V μείζονα ή ελάσσονα, έτσι ώστε όταν παίζετε σε C major, η χορδή V θα είναι έβδομη G major.
- Οι χορδές I, IV και V αλληλοσυνδέονται μεταξύ των κλειδιών. Ενώ η χορδή F μείζονα είναι η IV χορδή στο κλειδί του C μείζονα, η χορδή C μείζονα είναι η χορδή V στο κλειδί της F μείζονας. Η χορδή G μείζονα είναι η χορδή V στο κλειδί του C major, αλλά η χορδή C μείζονα είναι η IV χορδή στο κλειδί της G major. Αυτή η αλληλεπίδραση περνάει από τις υπόλοιπες χορδές και μπορεί να χαρτογραφηθεί ως διάγραμμα που ονομάζεται κύκλος των πέμπτων.
Μέρος 4 από 4: Τύποι μουσικών οργάνων
Βήμα 1. Χτυπήστε ή ξύστε ένα κρουστό όργανο για να κάνετε μουσική με αυτό
Τα κρουστά θεωρούνται μια από τις παλαιότερες μορφές μουσικού οργάνου. Τα περισσότερα χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία και τη διατήρηση του ρυθμού, αν και λίγοι μπορούν να παίξουν τη μελωδία ή να δημιουργήσουν αρμονίες.
- Τα κρουστά όργανα που παράγουν ήχο δονώντας ολόκληρο το σώμα τους ονομάζονται ιδιόφωνα. Αυτά περιλαμβάνουν όργανα που χτυπούν μαζί, όπως κύμβαλα και καστάνια και αυτά που χτυπιούνται από κάτι άλλο, όπως χαλύβδινα τύμπανα, τρίγωνα και ξυλόφωνα.
- Τα κρουστά με "δέρμα" ή "κεφάλι" που δονείται όταν χτυπιούνται ονομάζονται μεμβρανόφωνα. Αυτά περιλαμβάνουν τύμπανα όπως το timpani, tom-tom και bongo, καθώς και όργανα που συνδέουν ένα κορδόνι ή κολλάνε στη μεμβράνη που το δονεί όταν τραβιέται ή τρίβεται, όπως ο βρυχηθμός του λιονταριού ή το cuica.
Βήμα 2. Χτυπήστε σε ένα ξύλινο πνευστό όργανο για να κάνετε μουσική με αυτό
Τα ξύλινα πνευστά παράγουν ήχο δονώντας όταν φυσούν. Τα περισσότερα περιλαμβάνουν τρύπες τόνου για να αλλάξουν την ένταση του ήχου που παράγουν, καθιστώντας τα κατάλληλα για αναπαραγωγή μελωδιών και αρμονιών. Τα ξύλινα πνευστά χωρίζονται σε δύο τύπους: τα φλάουτα, που παράγουν ήχο κάνοντας ολόκληρο το σώμα του οργάνου να δονείται, και τους σωλήνες από καλάμια, που δονούν το υλικό που τοποθετείται μέσα στο όργανο. Αυτά χωρίζονται περαιτέρω σε δύο υπο-τύπους.
- Οι ανοιχτοί αυλοί παράγουν ήχο διαχωρίζοντας ένα ρεύμα αέρα που χτυπά στην άκρη του οργάνου. Τα φλάουτα συναυλίας και οι πινακίδες είναι είδη ανοιχτού αυλού.
- Οι κλειστοί αυλοί διώχνουν τον αέρα μέσω ενός αγωγού στο όργανο για να τον χωρίσουν και να κάνουν το όργανο να δονείται. Οι σωλήνες εγγραφής και οργάνων είναι τύποι κλειστού φλάουτου.
- Τα όργανα με μονό καλάμι τοποθετούν ένα καλάμι στο επιστόμιο του οργάνου. Όταν φυσάει, το καλάμι δονείται στον αέρα μέσα στο όργανο για να παράγει ήχο. Τα κλαρίνα και τα σαξόφωνα είναι παραδείγματα οργάνων με μονό καλάμι. (Παρόλο που το σώμα ενός σαξοφώνου είναι κατασκευασμένο από ορείχαλκο, θεωρείται ξύλινο πνευστό όργανο επειδή χρησιμοποιεί ένα καλάμι για να κάνει τον ήχο του.)
- Τα όργανα διπλού καλαμιού χρησιμοποιούν δύο καλάμια καλάμια δεμένα μεταξύ τους στο ένα άκρο αντί για ένα μόνο καλάμι. Όργανα όπως το όμποε και το φαγκότο βάζουν το διπλό καλάμι απευθείας ανάμεσα στα χείλη του παίκτη, ενώ όργανα όπως το κροκόν και η γκάιντα κρατούν τα διπλά καλάμια τους καλυμμένα.
Βήμα 3. Χτυπήστε σε ένα χάλκινο όργανο με κλειστά χείλη για να κάνετε μουσική με αυτό
Σε αντίθεση με τα ξύλινα πνευστά όργανα, τα οποία βασίζονται αποκλειστικά στη διεύθυνση ενός ρεύματος αέρα, τα χάλκινα όργανα δονούνται μαζί με τα χείλη του παίκτη για να κάνουν τον ήχο τους. Ενώ τα χάλκινα όργανα ονομάζονται έτσι επειδή τα περισσότερα είναι κατασκευασμένα από ορείχαλκο, ομαδοποιούνται ανάλογα με την ικανότητά τους να αλλάζουν τον ήχο τους αλλάζοντας την απόσταση μέσα από την οποία πρέπει να διανύσει το ρεύμα του αέρα πριν βγει. Αυτό γίνεται με μία από τις δύο μεθόδους.
- Τα τρομπόνια χρησιμοποιούν μια διαφάνεια για να αλλάξουν την απόσταση που πρέπει να διανύσει το ρεύμα αέρα. Το τράβηγμα της διαφάνειας προς τα έξω επιμηκύνει την απόσταση, χαμηλώνει τον τόνο, ενώ την σπρώχνει μειώνει την απόσταση, ανεβάζοντας τον τόνο.
- Άλλα χάλκινα όργανα, όπως η τρομπέτα και η τούμπα, χρησιμοποιούν ένα σύνολο βαλβίδων που έχουν σχήμα είτε εμβόλων είτε κλειδιών για να επεκτείνουν ή να συντομεύσουν το μήκος του ρεύματος αέρα μέσα στο όργανο. Αυτές οι βαλβίδες μπορούν να πιεστούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό για να παράγουν τον επιθυμητό ήχο.
- Τα ξύλινα πνευστά και τα χάλκινα όργανα συχνά ομαδοποιούνται ως πνευστά, αφού και τα δύο πρέπει να φουσκώσουν για να κάνουν μουσική.
Βήμα 4. Κάντε τις χορδές σε ένα έγχορδο να δονούνται για να κάνετε μουσική με αυτό
Οι χορδές των έγχορδων οργάνων μπορούν να δονήσουν με έναν από τους τρεις τρόπους: με το ξεσκάλισμα (όπως με μια κιθάρα), με το χτύπημα (όπως με ένα σφυροκόπημα ή τα σφυριά που λειτουργούν με το κλειδί στο πιάνο) ή με το πριόνισμα (όπως με το τόξο σε βιολί ή τσέλο). Τα έγχορδα όργανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ρυθμική ή μελωδική συνοδεία και μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:
- Τα λαούτα είναι έγχορδα όργανα με σώμα και λαιμό, όπως βιολιά, κιθάρες και μπάντζο. Διαθέτουν χορδές ίσου μήκους (εκτός από τη χαμηλή χορδή σε ένα μπάντζο πέντε χορδών) και ποικίλου πάχους. Οι παχύτερες χορδές παράγουν χαμηλό τόνο, ενώ οι λεπτές χορδές παράγουν υψηλότερο τόνο. Οι χορδές μπορεί να τσιμπηθούν σε σημαδεμένα σημεία (φρεναρίσματα) για να συντομευθούν αποτελεσματικά και να αυξηθούν τα γήπεδά τους.
- Οι άρπες είναι έγχορδα όργανα των οποίων οι χορδές είναι δεμένες σε πλαίσιο. Οι άρπες τυπικά έχουν χορδές προοδευτικά μικρότερου μήκους διατεταγμένες κάθετα, με το κάτω άκρο της χορδής να συνδέεται με το σώμα που αντηχεί ή τον ήχο.
- Τα Zithers είναι έγχορδα όργανα που είναι τοποθετημένα σε σώμα. Οι χορδές τους μπορεί να χτυπηθούν ή να ξεριζωθούν, όπως με το autoharp, ή να χτυπηθούν απευθείας, όπως με το σφυρηλατημένο νταούλι, ή έμμεσα, όπως με το πιάνο.
Βίντεο - Χρησιμοποιώντας αυτήν την υπηρεσία, ορισμένες πληροφορίες ενδέχεται να κοινοποιηθούν στο YouTube
Συμβουλές
- Οι κύριες και φυσικές δευτερεύουσες κλίμακες σχετίζονται έτσι ώστε η δευτερεύουσα κλίμακα ενός κλειδιού δύο νότες χαμηλότερης από την κύρια κλίμακα να ακονίζει ή να ισιώνει τις ίδιες νότες. Έτσι, τα κλειδιά του C major και του A minor, κανένα από τα οποία δεν χρησιμοποιεί αιχμηρά ή επίπεδα, μοιράζονται την ίδια υπογραφή κλειδιού.
- Ορισμένα όργανα και συνδυασμοί οργάνων σχετίζονται με ορισμένα είδη μουσικής. Για παράδειγμα, κουαρτέτα εγχόρδων που αποτελούνται από δύο βιολιά, μια βιόλα και ένα τσέλο χρησιμοποιούνται συνήθως για να παίξουν ένα είδος κλασικής μουσικής που ονομάζεται μουσική δωματίου. Τα συγκροτήματα τζαζ χαρακτηρίζονταν τυπικά από ένα ρυθμικό τμήμα ντραμς, πιάνων και πιθανώς κοντραμπάσο ή τούμπα και τμήμα κέρατων από τρομπέτες, τρομπόνια, κλαρίνα και σαξόφωνα. Μπορεί να είναι διασκεδαστικό να παίζεις μερικά τραγούδια με διαφορετικά όργανα από αυτά που προορίζονταν, όπως κάνει ο «Weird Al» Yankovic με τις επιλογές του από ροκ τραγούδια που παίζονται σε πουά στο ακορντεόν.
